Aurtengo oporrak Nafarroan pasatu ditut eta zoragarriak izan dira.
Has gaitezen esaten egia osoa. Krisia delako edo, egun bat, gaurko eguna pasatu dut Uztegin, Araizen, Iñaki, Esti eta Agurtzane Ibañez, Institutuko lankideekin. Iñakiren emaztea, Auxi, Uztegikoa da eta etxe eder bat daukate han ongi prestatua. Auxiren gurasoak beste baserri batean bizi dira herrian eta familiakoek arditegi bat daukate han.
Baina egun bakar batean gertaera asko jazo daitezke, fijatzen hasi ezkero. Denetarik, onak eta txarrak. Baina txarrak berehalakoan ahazten dira, zorionez, gogoramen onak soilik gordetzeko.
Adibidez, berehala ahaztuko nukeen Iñakiren etxe ondoan, geratuta geunden lekuan, 9ak puntu-puntuan labainkada bat egin eta hankaz gora, literalki, joan naizela. Ipurdi gainean sekulako kolpea hartu dut, baina ondorio handirik izan ez duenez, amen batean ahaztuko zait.
Egun batzuk pasatutakoan burutik joango zait borda baten ingurutik pasatzerakoan dozena erdi bat txakur txiki atera zaizkigula bidera eta elkar berotuz eta animatuz hasi direla zaunkaka, halako batek atzetik etorri eta kosk! iztarrean haginka egin didala. Egun batzuk pasatutakoan ez dut gogoratuko zerk eragin didan zangoko ubeldura.
Gogoan izango dugu, ostera, Araiz bailarari egin diogun birpasaketa, borda, zelai, irastortza, behor eta behien sinfoniaren erdian. Noizbehinka eta uda partean joateko paradisua da alde hori.
Betelu ere bisitatu dugu eta ikasi dugu ez dela hango ura soilik gogoangarria, ezta behin izandako balnearioa ere. Badira aintzinako, XIX mendeko, burdinola handi eta ospetsu batzuen aztarnak. Ormatzar sendo zaharrak dira behinolako sonaren seinale. Bertan egin ziren Nafarroak atera zituen azken txanponak, gerrate karlista bien arteko sasoian.
Lortuko dugu tradizioa bilakatzea udaren hasierako Uztegirako bidaia, bai horixe!
