Bizitza osoan inoiz lan egitea zer den jakin gabe egon den Erromulo astagaisoari orain gurdia jarri nahi diote atzetik lotuta. Torturatzeko halako tramankulurik ez duela ezagutu nahi esan du, gurago duela zelaian belar puntaz belar punta berekasa ibiltzea. Beraz, agindutakoaren kontrakoa egiten hasi da, setati. Patxiko argudiozko erretolika luzean hasi zaio, dena ez dela garragarran eguna pasatzea, bizitzan badagoela halako betebehar morala. Azaldu dio nola Erromaren sortzailearen izena eramanik jakin behar lukeela erromatar Virgilio poetak ere hasiera batean epikureoen haizea besterik ez omen zuela hartzen, baina geroztik konturatu zela estoikoek ere bazutela arrazoia eta lana eta nekea ez zirela gizakientzako madarikazio bat, baizik zirikatzeko eta bizirik egoteko bitartekoa. Gaineratu dio Eneas erromatar heroiak ere bere semeari hala esan omen ziola:
Disce, puer, virtutem ex me verumque laborem,
fortunam ex aliis.
Ikas ezak, seme, nigandik dohain eta benetako lana,
besteengandik zoriona.
Guztia adi entzun eta gero ere, Erromulo bere hartan, gurdiranzko zirkinik egin gabe.
Azkenean, bai, ekinaren ekinaz, Patxikok lotu du astoa gurdian eta dena abiatu da primeran. Baina Erromulo ezin da ibili zapata horiekin, Erromulok zapata berriak behar ditu.
No hay comentarios:
Publicar un comentario