Dena zegoen prest. Erromulo berekasa errenditu eta etzan zen. Hain zegoen zapata zaharrekin nazkatuta, non lau hankak batera eskaintzen zizkigun agindutako zapata berriak jar geniezazkion. Dozena erdi bat lagun inguruan lanerako prest, bat hankari eutsiz, bestea buruari; astoa lasaitzeko abesten zionik ere bazegoen, baita honi duetoa egingo zionik ere. Huts egin zuena erreminta izan zen, ez zegoen apatxak mozteko balio zuen tresnarik. Ahalegin guztiak alferrik izan ziren eta langileei berdin berdin ordaindu behar. Bazkariarekin konformatu ziren, gaitzerdi!
Patxiko Iruraraino joan zen hurrengo egunean tresna berriak erosten eta haiekin apatxak txukun antzean utzi zizkioten Erromulori.
Zoritxarrez zerbait gertatzen zaio gure astoari. Ez dakigu hankaren baten bihurkadaren bat egin ote diogun, oin azpiak oso gaizki utzi dizkiogun, ala zoriz beste gaitzen bat pairatzen ari den. Gauza da ez duela ibili ere egin nahi, ahul eta triste antzean dagoela. Egun batzuetan zelaian bake-bakean utziko dugu, ea berez pasatzen zaion. Agian bere amarekin egonez gero haren mimoekin hobera egin dezake.
No hay comentarios:
Publicar un comentario